Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Μητροπολίτης Σύρου "Ζούμε μέρες ιστορικής ευθύνης"


Στη γενιά μας έλαχε το προνόμιο και ο σταυρός για την νέα πορεία του ελληνισμού.
Σε παλαιότερες εποχές, πολύ δυσκολότερες από τη σημερινή, οι γιορτές εξέφραζαν το θρησκευτικό και ιστορικο-εθνικό πολιτισμό του λαού μας, το εθνικό σύνολο αισθανόταν περισσότερο από κάθε άλλη ώρα την ενότητά του, την αλληλεγγύη του, την αμοιβαία αγάπη των μελών του.
Αυτό ακριβώς το αίσθημα της ενότητας, της αλληλεγγύης και της αμοιβαίας αγάπης είναι το ζητούμενο σήμερα
syrou.Στη δίνη των αλλεπάλληλων Μνημονίων, των συνεχών περικοπών, της επεκτεινόμενης φτώχειας και ανεργίας και της διευρυνόμενης απαισιοδοξίας διακατεχόμαστε, όχι άδικα, από αισθήματα οργής και αγανάκτησης, που όμως μας εμποδίζουν να σκεφτούμε λογικά, να ενεργήσουμε ψύχραιμα να αντιδράσουμε αποφασιστικά.
Ο πανελλήνιος εορτασμός των 100 χρόνων από τους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και την απελευθέρωση της Μακεδονίας και των νησιών του ανατολικού Αιγαίου αποτελεί για όλους μας μια μοναδική ευκαιρία εθνικής συσπείρωσης και αυτογνωσίας, εφόδια χωρίς τα οποία ουδεμία θα υπάρξει διέξοδος ή σωτηρία, όσες λίστες κι αν δημοσιευθούν, όσοι «προδότες» κι αν ανακαλυφθούν, όσες συνωμοσίες κι αν αποκαλυφθούν...
Η πατρίδα μας διπλασιάστηκε 19 χρόνια μετά τη χρεοκοπία επί Τρικούπη, 15 χρόνια μετά την ατιμωτική ήττα ενός σύντομου ελληνοτουρκικού πολέμου, που απείλησε την ύπαρξη της Ελλάδος, και 14 χρόνια μετά την επιβολή διεθνούς οικονομικού ελέγχου, υπό εξαπλή τρόικα.
Η εθνική ταπείνωση και τα δεινά που υπέστησαν τότε οι Ελληνες δεν είχαν προηγούμενο.
Και όμως, μέσα από τις στάχτες της η χρεοκοπημένη, ηττημένη και οικονομικά υποταγμένη Ελλάδα του 1898 μεταμορφώθηκε στη θριαμβεύουσα Ελλάδα του 1912.
Καθώς σήμερα, 100 χρόνια μετά, αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες προκλήσεις, η εθνική εορτή της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης μάς προσφέρει τις μόνες αποτελεσματικές και τελεσφόρες λύσεις.
Δεν ήταν μόνο η πλήρης εξυγίανση του τραπεζικού τομέα και της Εθνικής Τράπεζας ούτε η αναγκαστική δημοσιονομική πειθαρχία που επέδειξε η Ελλάδα, που έμαθε έτσι να λειτουργεί χωρίς ξένη υποστήριξη στηριζόμενη στις δικές της δυνάμεις και έσοδα.
Ηταν και κάτι άλλο, πιο βαθύ και ουσιαστικό.
Ηταν η καλλιέργεια του εθνικού φρονήματος και της εθνικής αυτοσυνειδησίας, που επιτεύχθηκε μέσω της παιδείας, η συναίσθηση της διαχρονικής συνέχειας του Ελληνισμού, η σύνδεσή του με την αρχαιότητα και το Βυζάντιο που πρόβαλαν ιστορικοί και ποιητές της εποχής και χάρισαν στην Ελλάδα τα φτερά τα πρωτινά της, τα μεγάλα.
Είναι αναμφίβολο ότι στα σκληρά και αποικιοκρατικά μέτρα του διεθνούς ελέγχου στηρίχθηκε η ελληνική ανάπτυξη και η εθνική αναγέννηση που ακολούθησε την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα, που οδήγησε στους ένδοξους Βαλκανικούς Πολέμους, άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι ανείπωτες δοκιμασίες δεν λυγίζουν, αλλά χαλυβδώνουν και φανερώνουν το μέταλλο και τον χαρακτήρα ενός λαού.
Ζούμε μέρες ιστορικής ευθύνης.
Στη γενιά μας έλαχε το προνόμιο και ο σταυρός, συνάμα, να σηματοδοτήσει, μέσα από θυσίες, αγώνες και αγωνίες, μια νέα πορεία για τον ελληνισμό.
Αν το διακύβευμα των αγώνων του παρελθόντος ήταν η εδαφική μας ακεραιότητα και ανεξαρτησία, τώρα πια είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και συντριπτικό: η απόδειξη του ότι οι Ελληνες αξίζουν να υπάρχουν και στο μέλλον και όχι μόνο ως μια ιστορική αναφορά στο παρελθόν.
Αν αφουγκραστούμε τα διδάγματα της Ιστορίας και τις υποθήκες των προγόνων μας. Αν από το εγώ περάσουμε στο εμείς.
Αν συνειδητοποιήσουμε ότι πίσω από κάθε εθνική τραγωδία προηγήθηκε το δηλητηριώδες βέλος της διχόνοιας, που έσπασε την ισχύ του γένους μας.
Μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι τα παιδιά μας, στην εορτή της δεύτερης εκατονταετίας, θα καυχώνται στο μέλλον ότι οι γονείς τους -εμείς- αγωνίστηκαν, «πολέμησαν» και «θυσιάστηκαν» για να ζουν αυτά και τα παιδιά τους σε μια αληθινά ελεύθερη, ανεξάρτητη και περήφανη Ελλάδα!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ"Μητροπολίτης Σύρου "Ζούμε μέρες ιστορικής ευθύνης" "
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ναυπάκτου Ιερόθεος Παλαιότερα ιεράρχες υμνούσαν δικτάτορες

Συνέντευξη στην Εφημερίδα "Η Αυγή" - «Αντιχριστιανικές κι απάνθρωπες» χαρακτηρίζει τις πράξεις βίας κατά των μεταναστών ο μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος μιλώντας στην "Αυγή" της Κυριακής. Ο ιεράρχης τονίζει ότι το μεταναστευτικό πρέπει να επιλυθεί από ένα οργανωμένο κράτος κι όχι από οργισμένους πολίτες και με βία. Παράλληλα σημειώνει ότι πρέπει να διδασκόμαστε από την Ιστορία κι ότι δεν πρέπει να επαναληφθούν φαινόμενα ιεραρχών που συνεργάστηκαν με δικτατορικά καθεστώτα.
naupaktouΟ μητροπολίτης Ιερόθεος μιλά ακόμη για την κρίση αποδίδοντας σημαντική ευθύνη για τη δημιουργία της στη φιλαυτία των ανθρώπων, ενώ επισημαίνει ότι η φιλανθρωπία της Εκκλησίας δεν είναι η λύση στην κρίση, καθώς «ο άνθρωπος δεν θέλει να γίνει ζητιάνος, θέλει να οικονομεί τα προς το ζην με αξιοπρέπεια».

* Η χώρα αντιμετωπίζει μια πρωτοφανή οικο­νο­μική κρίση. Τι ρόλο μπορεί να παίξει η Εκκλησία στην αντιμετώπιση της κρίσης; Το φιλανθρωπικό έργο αρκεί;
Η πρόσφατη οικονομική κρίση πράγματι είναι πρωτοφανής, όπως τη χαρακτηρίζετε. Πολλοί θεωρούν ότι έχει γεωπολιτικά χαρακτηριστικά και συνδέεται με ανταγωνισμούς μεταξύ δυτικών και ανατολικών οικονομιών. Οι γεωπολιτικές στρατηγικές θέλουν να έχουν το πάνω χέρι στην περιοχή μας, ειδικά γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα, και οι παγκόσμιες κοινωνίες έχουν τα σχέδιά τους.
Η Εκκλησία δεν μπαίνει σε τέτοιες αναλύσεις, αλλά νοηματοδοτεί τον βίο των ανθρώπων, συνέχει τον κοινωνικό ιστό. Βεβαίως, δεν είναι θρησκεία για να ικανοποιεί απλώς τα θρησκευτικά συναισθήματα των ανθρώπων, γιατί τότε όντως θα ήταν το «όπιο του λαού», για να αποκοιμίζει τους ανθρώπους, ώστε να επιβιώνουν οι ισχυροί που εκμεταλλεύονται τον λαό. Η Εκκλησία είναι κοινότητα, όπως την αισθανόταν ο στρατηγός Μακρυγιάννης, ο οποίος στο όνομα αυτής της Εκκλησίας αγωνίστηκε εναντίον κάθε κατεστημένου, όπως φαίνεται στα απομνημονεύματά του. Η Εκκλησία πρέπει να λειτουργεί με την αρχαία έννοια του όρου, ως συνάντηση των ανθρώπων, ως εκκλησία του Δήμου, έχοντας κέντρο τον Θεό.
Έτσι η Εκκλησία, ως μεγάλη οικογένεια και πνευμα­τικό ιατρείο, προσπαθεί να θεραπεύσει τα προβλήματα των ανθρώπων. Άλλωστε ο άνθρωπος δεν έχει μόνον ψυχή, αλλά και σώμα, δεν έχει μόνον πνευματικές, αλλά και υλικές ανάγκες. Έτσι η Εκκλησία εξασκεί φιλανθρωπία σε όσους έχουν ανάγκη, όπως πολλές φορές έχει ανακοινωθεί.
Αλλά αυτό δεν είναι λύση. Ο άνθρωπος δεν θέλει να γίνει ζητιάνος, αλλά θέλει να δουλεύει και να οικονομεί τα προς το ζην με μόχθο και αξιοπρέπεια, ζητά δουλειά και δικαιοσύνη, απαιτεί το κράτος να διοργανωθεί, για να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του, όχι μόνον να εισπράττει τους φόρους, αλλά οι φόροι να είναι ανταποδοτικοί στην κοινωνία.
* Τι οδήγησε στην κρίση; Η Εκκλησία υποστηρίζει ότι δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και πνευματική. Τι σημαίνει αυτό ακριβώς για τις αιτίες της κρίσης;
Το θέμα έχει πολλές πλευρές και ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία. Αν δούμε το θέμα από κοινωνικής πλευράς, τότε διαπι­στώνεται ότι φταίνε οι πολιτικοί, τουλάχιστον όσοι άσκησαν αμέσως ή εμμέσως εξουσία όλα αυτά τα χρόνια και δεν μπόρεσαν να προβλέψουν ή να ανατρέψουν τα επερχόμενα. Και δεν μπορούν να δικαιολογούνται ότι η αντιπο­λίτευση, τα συνδικάτα, οι δημοσιογράφοι κ.λπ. δεν τους επέτρεψαν να κάνουν ορθή πολιτική, γιατί ο ηγέτης ψηφίζεται από τον λαό για να ηγείται και όχι να άγεται και φέρεται από διάφορες δυνάμεις.
Όμως, η Εκκλησία βλέπει τα πράγματα και πέρα από αυτά. Βέβαια, θα πρέπει να κάνω μια διευκρίνιση. Όταν κάνουμε λόγο για Εκκλησία, δεν πρέπει να εννοούμε τους κληρικούς ή μερικούς που εκκλησιάζονται, αλλά όλους εκείνους που είναι βαπτισμένοι και ζουν δυνάμει και ενεργεία στον εκκλησιαστικό χώρο.
Πάντως, η κρίση δεν είναι έξω από εμάς, αλλά μέσα μας. Πρόκειται για μια νοοτροπία ευδαιμονίας, εκμετάλλευσης, ευμάρειας, συσσώρευσης υλικών αγαθών εις βάρος του λαού και της ίδιας της κοινωνίας. Αυτό δείχνουν η φοροδιαφυγή, τα καταναλωτικά δάνεια, η αδιαφάνεια στα οικονομικά. Πάντως, δεν μπορεί κάποιος κληρικός να ζει με άνεση, όταν άνθρωποι γύρω του πεινάνε και υποφέρουν.
Τελικά, ένα βασικό αίτιο της πνευματικής κρίσης που έχει και συνέπειες στην κοινωνία είναι το υπαρξιακό κενό, η φιλαυτία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αυτή η φιλαυτία είναι αντίθετη με τη φιλοθεΐα και τη φιλανθρωπία, είναι μισοθεΐα και μισανθρωπία.
* Πρόσφατα, μαζί με αρκετούς ακόμα μητροπολίτες, ταχθήκατε δημοσίως κατά της Χρυσής Αυγής. Έχει διατυπωθεί το επιχείρημα ότι οι πρακτικές και οι πολιτικές απόψεις της οργάνωσης αυτής είναι αντίθετες με την ουσία της χριστιανικής διδασκαλίας. Συμφωνείτε;
Θα έχετε προσέξει ότι εκφράσθηκα εναντίον του ρατσισμού και της βίας από οπουδήποτε και αν προέρχονται. Δεν μπορώ ως ιεράρχης να αποδεχθώ ιδεολογικά συστήματα που έχουν φασιστικές και ναζιστικές νοοτροπίες, συστήματα νιτσεϊκά και απάνθρωπα, που χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους βιολογικής και κοινωνικής ευγονικής για να υπερισχύσει μια ράτσα εις βάρος άλλων ανθρώπων. Δεν μπορώ να δεχθώ βιαιότητες εναντίον απλών, φτωχών, ασθενών και απροστά­τευτων ανθρώπων. Με συγκλονίζουν πολύ τέτοιες συμπεριφορές, γιατί όλα αυτά είναι αντιχρι­στιανικά και απάνθρωπα.
Όμως, προβληματίζομαι έντονα από το ότι η γενιά του Πολυ­τεχνείου εξεγέρθηκε εναντίον της χούντας ζητώντας ένα καλύτερο μέλλον και όμως στη Μεταπολίτευση μερικοί από αυτούς που απέκτησαν εξουσία και κυβέρνησαν τη χώρα οδήγησαν τον λαό σε αυτήν τη μεγάλη κοινωνική και οικονομική κρίση. Προβληματίζομαι γιατί γκρεμίζονται τα οράματα του λαού με ωραίες λέξεις, όπως «μεταπολίτευση», «αλλαγή», «σοσιαλισμός», «κάθαρση», «εκ­συγ­χρο­νισμός», «επανίδρυση του κράτους», «Χρυσή Αυγή» κ.λπ. Με αυτά που λέω δεν σημαίνει ότι υιοθετώ τον συμψηφισμό, αλλά όλα αυτά τα χρόνια το σύστημα ήταν άρρωστο.
Τελικά, είναι αρμοδιότητα της δημο­κρατικής πολιτείας να θέτει δημοκρατικούς κανόνες για τη διαχείριση των κοινών, να φροντίζει για την ασφάλεια των πολιτών και να καλλιεργεί στους ανθρώπους αληθινή δημοκρατική συνείδηση με τη σωστή παιδεία.
* Από την άλλη μεριά κάποιοι ιεράρχες δείχνουν να συμπλέουν με τη Χρυσή Αυγή και να επικροτούν κάποιες από τις πολιτικές της. Πώς σχολιάζετε αυτήν την επιλογή;
Η Εκκλησία δεν είναι πολιτικός σχηματισμός για να επιβάλλει κομματική πειθαρχία στα μέλη της και να τους υποδεικνύει πώς να εκφράζονται. Ο κάθε ιεράρχης αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα στη Μητρόπολή του και εκφράζεται ανάλογα. Δεν κρίνω δηλώσεις των ιεραρχών. Εκφράζω την άποψή μου και προσπαθώ να συντονίζω την πράξη με τον λόγο ή μάλλον προσπαθώ ο λόγος να είναι απόρροια της πράξης.
Νομίζω ότι πρέπει να σεβόμαστε το δημοκρατικό σύστημα, όπως αυτό εκφράζεται στο κοινοβούλιο με τη συμπολίτευση και την αντιπο­λίτευση. Το πώς όμως θα λειτουργεί το κοινοβούλιο θα πρέπει να το ρυθμίσουν οι ίδιοι οι πολιτικοί. Εμείς δεν μπορούμε να υιοθετούμε πρακτικές που υπονομεύουν τη Δημοκρατία.
Σε παλαιότερους χρόνους υπήρξαν ιεράρχες οι οποίοι συμμετείχαν στο «ανάθεμα» του Βενιζέλου, ύμνησαν δικτα­τορικά καθεστώτα, συνεργά­στηκαν με τη χούντα. Τέτοια φαινό­μενα δεν πρέπει να επαναληφθούν σήμερα από τους ιεράρχες. Πρέπει να διδασκόμαστε από την Ιστορία.
* Το ζήτημα της μετανάστευσης διχάζει την κοινωνία. Πώς πιστεύει η Εκκλησία ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί αυτό το ζήτημα;
Ο Έλληνας από αρχαιοτάτων χρόνων έκρυβε μέσα του έναν «μετανάστη» και ταξίδευε σε όλο τον κόσμο. Γινόταν πολίτης κάθε χώρας, χωρίς να χάνει την εθνική του ταυτότητα και τη φιλοπατρία του. Σήμερα ο κόσμος, με τα μέσα που διαθέτει, συνεχώς μετακινείται.
Νομίζω δεν δημιουργεί ιδιαίτερα προβλήματα η νόμιμη μετανάστευση, όταν γίνεται μέσα στα πλαίσια που θέτει η σωστά οργανωμένη πολιτεία, αλλά προβλήματα δημιουργεί η κατευθυνόμενη από διάφορα κέντρα λαθρο­μετανά­στευση, που κάνει τους λαθρομετανάστες θύματα και τις χώρες προτεκτοράτα.
Νομίζω ότι η μετανάστευση και η λαθρομετανάστευση αντιμετω­πίζονται από ένα οργανωμένο κράτος και όχι από τους οργισμένους πολίτες του, από νόμιμους θεσμούς με αρχές και όραμα, προοπτική και ευαισθησία και όχι με τη βία. Το θέμα αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και όχι με επιπόλαιες κινήσεις. Με ενοχλεί πολύ το ότι άνθρωποι και λαοί θεωρούνται πιόνια στη διεθνή σκακιέρα των ποικιλώνυμων συμφερόντων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ"Ναυπάκτου Ιερόθεος Παλαιότερα ιεράρχες υμνούσαν δικτάτορες"
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ξύπνα λαέ!


Ξύπνα λαέ! Έστω από μόνος σου... (π. Γεώργιος Πυρουνάκης)

RTF Εκτύπωση Email
Έχει γραφτεί από Hρακλή Kανακάκης
Τετάρτη, 17 Οκτώβριος 2012
Σε μια εποχή που γίνεται κοινωνική ευθανασία στους ηλικιωμένους, στους ασθενείς και στους ανάπηρους, διαμορφώνουν στους τόπους εργασίας συνθήκες γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης· μετατρέπουν τη χώρα σε χώρο μειωμένης κρατικής κυριαρχίας και εθνικής ανεξαρτησίας· βάζουν, κυριολεκτικά, τη ζωή όλων μας εν τάφω. Ουδείς δικαιούται να σιωπά, να μένει απαθής και αδρανής.
Πολύ περισσότερο η Εκκλησία μας, η ουσία της οποίας είναι ο Χριστός και η πραγματοποίηση μέσα στη ζωή μας της αλήθειας του Ευαγγελίου του. Με την ευθύνη της προφητικής αποστολής της, υπερβαίνοντας την επιφάνεια των γεγονότων, να υποδείξει, φθάνοντας στη ρίζα του προβλήματος, τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Απλά και ταπεινά, αφήνοντας θρόνους και οφφίκια, οι ποιμένες μας να απλώσουν το χέρι στους «κοπιώντες και πεφορτισμένους», στους «ελαχίστους» της ζωής, που αναζητούν ανάπαυση και εμψύχωση, στήριξη, παραμυθία και καθοδήγηση.
Από συστάσεως του ελληνικού κράτους, η ελληνική κοινωνία ήταν σταθερά σε κρίση. Και πάντα οι ηγεσίες [εκκλησιαστικές και πνευματικές] μιλούσαν και έδειχναν ως γενεσιουργό αίτιο την πνευματική και ηθική κατάπτωση. Γιατί, όμως, «ανήθικες» χώρες ευημερούν; Γιατί πάντα, στην πνευματική κρίση, ο αδύναμος είναι πεσμένος χάμω, λεηλετημένος, ξέπνοος, όπως ο οδοιπόρος του Ευαγγελίου στην παραβολή του Σαμαρείτη; Η πνευματική παρακμή και η ηθική έκπτωση συνοδεύονται από κοινωνική βαρβαρότητα και δαρβινισμό. Η ανόρθωση προϋποθέτει αγώνα και στα δύο επίπεδα: πνευματικό και κοινωνικό. Γιατί πάντα ξεχνούν τον κοινωνικό αγώνα;
Επ’ αυτού, μεγάλες είναι οι ευθύνες των κατά καιρούς εκκλησιαστικών ηγεσιών και των διοικήσεων θρησκευτικών σωματείων και αδελφοτήτων, γιατί, εμφορούμενες από μια μονοφυσιτική αντίληψη, υποστηρίζουν ότι πρέπει να χάσουμε τούτο τον κόσμο, για να κερδίσουμε τον άλλο. Δαιμονοποιούν την πολιτική και την κοινωνική δράση. Εγκαταλείπουν, εν ονόματι του Ουρανού, την παρούσα ζωή στους ψεύτες, απατεώνες και εκφραστές του κακού και της αδικίας. Εννοούν την πολιτική, όπως την ασκεί η διεφθαρμένη πολιτικο-οικονομική ολιγαρχία, που έριξε την Ελλάδα στην ξέρα, δηλαδή ως πανουργιά, ρουσφετολογία, δημαγωγία και απάτη. O αείμνηστος Νίκος Ψαρουδάκης μιλούσε, μετά λόγου γνώσεως, για προδοσία και συμβιβασμό της αστοχριστιανικής ηγεσίας της Εκκλησίας· για νόθευση της δικαιοσύνης του Χριστού· για προδοσία της αποστολής της Εκκλησίας. Παραβλέπουν, όμως, ότι:
Η βασιλεία των Oυρανών είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την επίγεια ζωή, διότι προς εκείνη οδηγεί η εκπλήρωση των εντολών του Θεού επί της γης. Η αναγωγή του Ευαγγελίου σε βάση όλης της ζωής, ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής.
Οι ιδιότητες του πολίτη ως συμμετοχή σε ολόκληρο το γίγνεσθαι της ζωής και του ουρανοπολίτη δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες, αλλά αλληλοσυμπληρούμενες.
O σύγχρονος εκκλησιαστικός λόγος (με λαμπρές εξαιρέσεις) στο κοινωνικό πρόβλημα είναι συστημικός και νεοφιλελεύθερος. Περιορίζει δε την κοινωνική ευαισθησία στη φιλανθρωπία, η οποία, υπό τις παρούσες συνθήκες, ανακουφίζει συνανθρώπους μας, αλλά δεν είναι η λύση στο πρόβλημα της κοινωνικής αδικίας και της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Έτσι, ταυτίζεται με όσους θέλουν την Εκκλησία εγκόσμιο κοινωνικό οργανισμό, με αποστολή το φιλανθρωπικό έργο.
Άλλοτε, πάλι, ο εκφερόμενος εκκλησιαστικός λόγος παραπέμπει στην προτεσταντική ηθική και τι λέει; Η άνιση κατανομή του πλούτου είναι φυσική διαδικασία και όχι κοινωνική. Η φτώχεια είναι αρνητική κατάσταση, που χαρακτηρίζει τη ζωή εκείνων που βρίσκονται μακριά από το Θεό. Αντίθετα, ο πλούτος είναι εύνοια και ευλογία προς τα πιστά μέλη.
Για να στηρίξει τον αστοχριστιανικό συμβιβασμό του, επικαλείται και πατερικά χωρία. Όμως, το πατερικό κείμενο αλλοιώνεται, όταν η χρήση των αποσπασμάτων δεν γίνεται εν γνώσει του συνόλου κειμένου και των συνθηκών συγγραφής του. Και, εν πάσει περιπτώσει, τα πατερικά κείμενα μαστιγώνουν το ατομικό κέρδος, τον ακόρεστο πλουτισμό, τις δουλοκτητικές εργασιακές σχέσεις, την τοκογλυφία, την αποστέρηση του εργατικού μισθού.
Εδραία θέση μας είναι ότι η Oρθοδοξία, αποφεύγοντας τις παπικές εκτροπές, δεν παρεμβαίνει στην πολιτική ζωή υπέρ ή κατά συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων. Γιατί η Εκκλησία είναι το όλον. Δεν καλλιέργησε, ούτε ευνόησε ορισμένο κοινωνικό σύστημα ή ορισμένο σύστημα οικονομικής οργάνωσης, γιατί οι αλήθειες της Εκκλησίας μας έχουν απόλυτη και διαχρονική αξία, ενώ τα συστήματα αυτά έχουν σχετική αξία, έρχονται και παρέρχονται. Βρίσκεται πάνω από ταξικούς ανταγωνισμούς και εγωισμούς, γιατί ενώνει, δεν διαιρεί, δεν κομματιάζει, δεν διχάζει. Και η ολοκλήρωση της κοινωνίας πραγματοποιείται με την αγάπη.
Στη σημερινή ανθρωπιστική καταστροφή που πλήττει την Ελλάδα, φρονούμε ότι ο εκκλησιαστικός λόγος που αρθρώνεται δημοσίως, πρέπει, μέσα στην άσκηση του πνευματικού και σωτηριώδους έργου, να δίνει καθοδήγηση και προσανατολισμό στο λαό, με βάση τις αλήθειες του Ευαγγελίου και τη διδασκαλία των Πατέρων. Να δίνει φως, ελπίδα και χαρά. Μέσα στο πλαίσιο της καινής εν Χριστώ ζωής να αναδεικνύει τις δομές, κοινωνικές και οικονομικές, που ευθύνονται, και να βοηθά άμεσα και έμμεσα στην αφύπνιση του λαού και στη συνειδητοποίηση των κοινωνικών προβλημάτων.
Αίσθησή μας είναι ότι με τα παραπάνω εκφράζουμε ευσεβείς πόθους, που απέχουν παρασάγγας της πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα, η οποία διεκτραγωδείται στο παραπάνω απόσπασμα, από κήρυγμα του μακαριστού π. Γεωργίου Πυρουνάκη, στις 4.3.1979: «Ξύπνα λαέ! Έστω από μόνος σου, αφού οι ποιμένες σου κατάντησαν μόνο με καμπάνες να σε ξυπνούν, για να σε καλέσουν για λατρεία τύπων και ακατανόητης διδαχής».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ"Ξύπνα λαέ!"
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Αγία Γραφή



ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ


*Για διευκόλυνση των αναγνωστών, το βιβλίο του Δανιήλ είναι χωρισμένο σε τρία τμήματα.

**Το βιβλίο «Μακκαβαίων Δ´», ως «απόκρυφον» δεν συγκατελέχθη από την Εκκλησία μεταξύ των κανονικών βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Εν τούτοις, λόγω της σπουδαιότητας του περιεχομένου του και της συμπεριλήψεώς του σε αρχαία χειρόγραφα της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα (Ο´), εκδίδεται συνήθως μετά των άλλων βιβλίων των Μακκαβαίων (Α´-Γ´).
ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ



ΠΗΓΕΣ


ΟΙΚΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ"Αγία Γραφή"
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ημερολογιακή Αναζήτηση έτους 2012


Ημερολογιακή Αναζήτηση έτους 2012





Κάντε click στο όνομα του μήνα για να δείτε το εορτολόγιο του μήνα.
Κάντε click σε κάποια ημερομηνία για να δείτε το εορτολόγιο της ημέρας. 


Άγιοι με άγνωστη ημερομηνία εορτής 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ"Ημερολογιακή Αναζήτηση έτους 2012"
στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)

Συνολικές προβολές σελίδας