Νά γίνεις Ἃγιος!

Νά  γίνεις  Ἃγιος!

Κάποια μέρα ὁ γιός τῆς κυρά Γαλήνης, ποῦ ὃλοι τόν ἓλεγαν «Ἁνικανοποίητο», ἧταν ἁνήσυχος. Γυρόφερνε συνέχεια στό δωμάτιό του σκεπτικός. 

   Μιά καί δυό, τρέχει στόν πατέρα του.

-Πατέρα, τού λέει, θέλω νά γίνω σπουδαίος. Μεγάλωσα πιά. Τί  μέ συμβουλεύεις νά κάνω στή ζωή μου;

Ὁ κύρ  Μεροκαματιάρης ἓσκαβε τό περιβόλι του. Σκούπισε τό μέτωπό του καί ἀπάντησε ἀργά:

-Παιδί μου, ἐσύ νά γίνεις πλούσιος. Ὁ πλούσιος  εἶναι ὁ πιό σπουδαίος. Καί θά σου τό  ἑξηγήσω: 

Ὃ,τι  ἐπιθυμήσει μπορεί νά τό  ἒχει στή στιγμή! 

Κράτησε ὁ Ἁνικανοποίητος τῇ συμβουλή του. Ἑπειδή ὃμως δέν ἱκανοποιούνταν εὒκολα, ἣθελε νά ρωτήσει καί ἂλλους. Τήν

ἂλλη μέρα εἲπε τό πρόβλημά του στόν κύριο Πολύξερο, τό δάσκαλο.

Τόν κοίταξε ἐκείνος ἐρευνητικά, πάνω ἀπό τά κατεβασμένα του γυαλιά, ἒκλεισε τό χοντρό κιτρινισμένο του βιβλίο, καί τοῦ εἶπε:

 -Νά γίνεις σοφός! Μήν τό ψάχνεις ἂλλο.  Ὁ σοφός εἶναι πιό μεγάλος ἀπό τόν πλούσιο, γιατί ὃποτε θέλει μπορεί μέ τήν γνώση του νά γίνει πλούσιος!

Τοῦ ἃρεσε αὐτό τοῦ Ἁνικανοποίητου, νά κάνει ἒνα καί νά πετύχει δύο μαζί. Μά καί πάλι, δέν  ἱκανοποιήθηκε τελείως…

   Πήγε καί στόν παππού του, τόν Φιλοπάτρη,  ποῦ τοῦ εἲπε νά γίνει ἣρωας! Γιατί ὁ ἣρωας εἶναι ὁ πιό γενναίος καί τόν τιμούν ὃλοι.

-Ἣρωας; Εὒκολο εἶναι νά γίνει κανείς ἣρωας; Κί’ ἂν δέ γίνει πόλεμος; Ἁναρωτήθηκε ὁ Ἁνικανοποίητος καί τράβηξε πρός τόν θείο του. 

Ὁ μπάρμπα Φιλάνθρωπος δέν τοῦ ἀπάντησε ἀμέσως. Τόν «ζύγισε» καλά  καλά μέ τή ματιά του, καί τόν ρώτησε:

  -Μπορεῖς νά γίνεις εὐεργέτης τῆς ἀνθρωπότητας; 

  -Καί πῶς γίνεται αὐτό, θεῖε;

  -Νά, θά κάνεις μιά σπουδαία  ἐφεύρεση. Ἅς ποῦμε θά ἀνακαλύψεις κάποιο φάρμακο, καί θά σώσεις τόν κόσμο!

   -Μά αὐτό εἶναι πολύ δύσκολο!

   - Ἑ, τότε μπορεῖς νά κάνεις καλοσύνες στοῦς  φτωχούς; Θά ἀποκτήσεις φήμη καί θά σέ ἀγαποῦν ὅλοι!

  Ὤ! Αὐτό τοῦ ἄρεσε πολύ, γιατί ἤθελε νά βοηθήσει τόν κόσμο. Μά, πῶς μποροῦσε αὐτός, ποῦ ἦταν φτωχός;

  Ἀπό τή  συλλογή του, τόν ἔβγαλε ἡ μητέρα του, ἡ κυρά Γαλήνη.

-Παιδί μου, κοίταξε μή χάσεις τήν εἰρήνη σου. Κᾶνε ὅ,τι θέλεις στή ζωή σου, μά νά εἶσαι εὐτυχισμένος. Ὑπάρχει τίποτα πιό μεγάλο ἀπό τήν εὐτυχία;

  Εἶχε πολύ  δίκιο ἡ κυρά Γαλήνη. Ὁ Ἀνικανοποίητος εἶχε ζαλιστεῖ.

  Ἥρωας, γιά νά ‘ναί γενναῖος, πλούσιος, σοφός, εὐεργέτης, νά τόν ἀγαποῦν ὅλοι… Τά ἤθελε ὅλα! Γίνονταν ὅλα αὐτά μαζί; Καί εἶναι τόσο δύσκολα… Καί ἄν ἤθελε νά εἶναι καί εὐτυχισμένος…

   Βγῆκε νά πάρει λίγο ἀέρα.

   Καθισμένο σέ ἕνα πεζούλι, στόν αὐλόγυρο τῆς ἐκκλησίας, τόν βρῆκε ὁ παπά-Πανάρετος, ὁ ἱερέας τοῦ χωριοῦ.           

 -Τί σού συμβαίνει, παιδί μου, καί εἶσαι συλλογισμένος; Μπορῶ νά βοηθήσω σέ κάτι; τόν ρώτησε καλοσυνάτα.

   Πῆρε θάρρος ὁ Ἀνικανοποίητος καί ἄρχισε νά τοῦ λέει… Πώς ἤθελε νά κάνει ὅ, τί  πιό        

σπουδαῖο ὑπάρχει, πώς εἶχε πάρει συμβουλές, πώς τά ἤθελε ὅλα…

 -Παιδί μου, ἐσένα ἕνα πράγμα σου χρειάζεται, γιά νά γίνεις ἱκανοποιημένος, τοῦ εἶπε στό τέλος ἐκεῖνος.                                                                                                                                                      

Σκίρτησε ὁ Ἀνικανοποίητος.

 -Παπούλη, μόνο ἕνα; Καί πιό εἶναι αὐτό;

-Θά σοῦ τό πῶ ἀμέσως. Νά γίνεις Ἅγιος!

-Ἅγιος;! Καί γίνεται εὔκολα κανείς ἅγιος;

-Μά, βέβαια! Ἅγιος μπορεῖ νά γίνει ὁ καθένας, ἀρκεῖ νά τό θέλει. Ἐνῶ ὁ πλούσιος, ὁ σοφός καί ὁ ἥρωας δέν μπορεῖ. Καί ὁ ἅγιος δέν ἔχει νά ζηλέψει τίποτα ἀπό ὅλους αὐτούς. Γιατί γιά πλοῦτο του ἔχει τίς ἀρετές καί γιά σοφία του τήν σοφία τοῦ Θεοῦ!

-Ναί, παπούλη, ἀλλά ἐγώ θέλω νά γίνω ἥρωας καί νά εὐεργετήσω τοῦς  ἄλλους.

-Καί νομίζεις πῶς ὑπάρχει μεγαλύτερος ἡρωισμός ἀπό τό νά προσπαθεῖς νά νικήσεις τίς ἀδυναμίες σου; Αὐτό τό κάνει ὁ ἅγιος καί ἀνεβάζει ψηλά τόν ἑαυτό του καί τούς ἄλλους. Δέν εἶναι εὐεργεσία αὐτή γιά τήν ἀνθρωπότητα; Λοιπόν, συνέχισε σοβαρά ὁ παπά-Πανάρετος, ἐσύ μόνο ἄν γίνεις ἅγιος θά ἱκανοποιηθεῖς. Γιατί πάνω ἀπό ὅλα, ὁ ἅγιος εἶναι εὐτυχισμένος, ἀφοῦ ἡ εὐτυχία εἶναι κοντά στό Θεό! Τότε ἔλαμψε τό πρόσωπο τοῦ Ἀνικανοποίητου.

 Ὁ νοῦς του ξεθόλωσε καί γιά πρώτη φορά στή ζωή του ἔνιωσε ἱκανοποιημένος. Κοίταξε τόν παπά-Πανάρετο καί τά μάτια τοῦ πετοῦσαν σπίθες.

-Παπούλη, τοῦ εἶπε, τώρα κατάλαβα πιό εἶναι τό πιό σπουδαῖο ἀπό ὅλα. Θέλω νά γίνω ἅγιος!Θά μέ βοηθήσετε;

Σηκώθηκε.

 Ἅρπαξε τό χέρι τοῦ παπᾶ-Πανάρετου μέ λαχτάρα καί τό φίλησε μέ σεβασμό. (Α.Μ.)